Mijn ervaring met Human Design en kunsttherapie

Ik werk als coach niet alleen met taal, het woord, maar ook met beeldend materiaal, tekenvellen, schilderpapier, met allerlei gevonden voorwerpen, met klei, maar ook met meditatie en verhalen.

De potloden, kwasten, kleuren, een verzameling ansichtkaarten en magazine prentjes,… liggen klaar in mijn ateljee, wetend dat ze, wanneer nodig, gebruikt kunnen worden in het kader van bewustwording en ontspanning. En het werkt écht! Ik heb zelf aan de levende lijve mogen ervaren wat kunstzinnig werk, creativiteit en Human Design kan doen met mij én met mijn coachees, of ze nu groot of klein, jong of oud zijn. 

Zowel Beeldende Therapie als Human Design hebben een enorme transformatie in gang gezet op bijna alle vlakken in mijn leven. Ik leerde Human Design al enkele jaren geleden kennen via een vriendin die erover vertelde. Dankzij haar kwam ik terecht bij een reader en kreeg ik mijn eerste Human Design reading. In het begin kwam er zoveel informatie op mij af dat ik er dreigde in te verdrinken. Bovendien voelde de informatie die ik kreeg heel dubbel. Enerzijds bracht het rust doordat ik mij in veel dingen kon herkennen maar aan de andere kant wist ik totaal niet wat ik met die informatie aan moest vangen. Ik kreeg te horen dat ik met mijn Projector aura tot de niet-energie types behoor en dat ik moet wachten op de uitnodiging om dingen te ondernemen. Okeee… maar wat wil dat dan zeggen??

Pas toen ik wat ik geleerd had echt ging gaan testen begonnen er dingen te verschuiven. De ene na de andere toxische relatie die ik aantrok, maakten ineens plaats voor een mooie verbinding met een ‘goeie vent’. Voor het eerst voelde ik mij veilig in een relatie.

Ook op werkgebied had ik mijn deel aan bizarre toestanden meegemaakt. Zo had ik eens een baas die verliefd op mij werd en mij de laan uitstuurde toen ik zijn liefde niet wilde beantwoorden. Mijn werkbubbel spatte ineens open. Dag droomjob…

Met de moed der wanhoop ging ik op zoek naar het volgende job avontuur. Om dan bij een tiran terecht te komen die liefst van de daken schreeuwde wat een nietsnutten zijn personeelsleden waren. What’s next? Och, ik doe er nog wat narcisten en egotrippers bij want dat maakt zowel mijn ervaring in de liefde als in mijn carrière compleet. 

Ik had het gevoel dat ik door het leven ging in een harnas, vastgeroest in conditioneringen omdat ik mijn reputatie als ‘het lieve, brave meisje’ niet in het gevaar wilde brengen. Stel je voor dat iemand mij niet langer leuk zou vinden als ik ineens zou opkomen voor mijn mening? Of dat iemand het niet eens zou zijn met hoe ik naar de wereld kijk en wat mijn visie in het leven is? Ik merkte dat ik bevroor van angst elke keer als ik iets voor mezelf wou verwezenlijken. Patroon-alert!

Mijn innerlijke criticus zat aan het stuur van mijn leven en ik wist niet hoe ik de controle kon overnemen. Ik leefde in de schaduwzijde van mijn design en kon op een gegeven moment het licht niet meer zien. Gevolg: licht uit, burn-out aan…

Ik moest terug zien te krabbelen uit de donkere nacht van mijn ziel. En als ik zeg krabbelen, dan bedoel ik dat ook een beetje letterlijk. Kunstzinnige therapie kwam op mijn pad en ik ontdekte dat kunst en creativiteit mij toegang gaven tot de diepere lagen van mijzelf zonder dat ik elke keer weer door de pijn en emoties hoefde te gaan. Ik had namelijk intussen als een pro geleerd om de gesprekken bij de psycholoog om te buigen naar wat ik dacht dat de therapeut wou horen. Maar ik saboteerde er alleen mijzelf mee. En ik besefte ineens dat mijn kracht om dingen aan te voelen waar een ander nood aan heeft, tevens ook mijn valkuil is. Tiens, dit had ik nog al eens gehoord… Ik nam mijn Human Design chart erbij en daar stond dit inderdaad zwart-op-wit geschreven. 

Dat was de aanleiding om mijn Human Design toch nog eens goed onder de loupe te nemen en de tips en tricks die ik had meegekregen te gaan uitproberen. En wat bleek? Dingen gingen eindelijk shiften en er kwam verandering. Dat ging uiteraard niet van vandaag op morgen maar de woeste wateren waar ik de voorgaande jaren op probeerde te varen, werden langzaam aan eerder een kabbelend beekje met af en toe een stroomversnelling hier of daar. Ik durfde radicale beslissingen voor mezelf te nemen en werd niet langer verlamd bij elke keuze die ik moest maken.

Ik voelde mij veel rustiger en kon niet alleen het licht weer zien maar ook ervaren in mijzelf. Licht en duister maken nu eenmaal deel uit van onszelf. Maar ik ontken die vervelende trekjes en kantjes van mijzelf niet langer. Ze zijn er, ze maken deel uit van wie ik ben en ik mag er zijn. Volledig. De duisternis slokt mij niet langer op en ik kan terug genieten zonder mij hier schuldig over te voelen. Ik leerde mijn innerlijke kind opnieuw kennen en legde mijn innerlijke criticus het zwijgen op. Halleluja, wat een bevrijding! 

Ik deel hier mijn persoonlijk verhaal omdat ik jou hetzelfde gevoel van transformatie toewens. Sinds ik op de trein naar bewustwording stapte, zijn er zoveel positieve veranderingen op mijn pad gekomen dat ik mij op de dag van vandaag echt een gelukkig mens voel en – geloof mij – dat is niet altijd zo geweest. 

Ik ben zo blij dat ik nu met mijn passies aan de slag mag gaan en dat ik elke dag opnieuw verwondering mag ervaren dankzij de transformaties die ik zie bij iedereen die bij Ateljee Skarabee terecht komt.

Zullen we samen jouw droomleven vormgeven?

Ik kijk er alvast naar uit om jou te ontmoeten van hart tot hart!

Liefs,

Deborah xx